Machu Picchu (keczua - stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków. Położone jest na wysokości 2090-2400 m n.p.m. w odległości 112 km od Cuzco. Miasto powstało w XV wieku według kompleksowo opracowanego planu. Zostało opuszczone ok. 1537 roku z nieznanych powodów. Odkrycie Machu Picchu (24 lipca 1911) przypisywano amerykańskiemu uczonemu Hiramowi Binghamowi. W rzeczywistości odkrycia Machu Picchu dokonał 40 lat wcześniej niemiecki handlarz Augusto R. Berns. Berns założył firmę, która handlowała zawartością grobowców i innymi zabytkowymi przedmiotami. Był zwykłym złodziejem, korzystającym ze wsparcia rządu Peru, któremu oddawał 10 procent zysku. Swoją część otrzymywał też prezydent Peru Andreas Avelino Caceres. Ruiny miasta początkowo utożsamiano z Vilcabambą, ostatnią stolicą Inków. Miasto-twierdza zostało zbudowane z jasnego granitu. Budowniczowie maksymalnie wykorzystali istniejącą rzeźbę terenu łącząc mury z istniejącymi wcześniej skałami. Na pobliskich zboczach znajdują się tarasy uprawne. W niższej, wschodniej części miasta znajdują się pozostałości dzielnic mieszkalnych. Położona wyżej część zachodnia to zabudowania centrum kulturowego. Stąd można przejść do położonego najwyżej obserwatorium astronomicznego. Tu też znajduję się Intihuatana (miejsce, gdzie przystaje słońce). Badania archeologiczne ujawniły większość pochówków kobiet (na dziesięć szkieletów tylko jeden należał do mężczyzny). Dało to podstawę do stwierdzeń, że Machu Picchu było sanktuarium Dziewic Słońca a nie typowym miastem czy twierdzą. Są to jednak tylko wywody teoretyczne. 7 lipca 2007 roku Machu Picchu został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.
śliczna. znaczki mi się podobają. :-)
OdpowiedzUsuń