Opactwo w Villers-la-Ville to dawne opactwo cystersów. Opactwo zostało założone w 1146 przez św. Bernarda jako 46 filia klasztoru w Clairvaux. Klasztor zlokalizowano w północnej części majątku Villers podarowanej przez księcia Marbais, Gauthiera I oraz jego matkę Judytę. Do Villers przybyło 12 mnichów oraz 5 konwersów, którzy po długich poszukiwaniach i założeniu jednej siedziby tymczasowej (Villers I), znaleźli dogodne miejsce w dolinie nad rzeką Thyle i rozpoczęli budowę właściwego klasztoru pod kierunkiem opata Karla z klasztoru w Himmerod (Villers II). Wedle legendy św. Bernard wskazał miejsce pod budowę klasztoru, gdy na szczycie wzgórza Robermont wbił w ziemię swoją laskę, z której wyrósł dąb. Obecnie znajduje się tu kaplica św. Bernarda z 1715 upamiętniająca to legendarne wydarzenie. Pierwsze budynki opactwa nie zachowały się w swojej pierwotnej formie. W XIII woeku opactwo zostało gruntownie przebudowane (Villers III). W 1217 powstał chór, w 1240 krypta a w 1267 refektarz. Kościół przyklasztorny był budowany przez 70 lat i został ukończony pod koniec XIII wieku. Był jednym z największych kościołów zakonu. Opactwo zaczęło podupadać w XVI wieku w okresie wojen o Niderlandy. W 1544 kościół i zabudowania klasztorne uległy znacznemu zniszczeniu w trakcie ataku wojsk hiszpańskich. Cystersi zmuszeni byli ratować się ucieczką. Klasztor został częściowo odbudowany w 1587 za czasów opata Roberta Henriona. W 1893 rząd Belgii odkupił tereny opactwa i podjął wysiłki konserwatorskie. W 1973 ruiny klasztoru zostały wpisane w rejestr zabytków.
Super ujęcie!
OdpowiedzUsuń