Wspólnoty Indian Guarani, założone i prowadzone przez jezuitów w XVII wieku na terenach obecnego Paragwaju, Brazylii i Urugwaju, są chyba jednym z najbardziej oryginalnych i udanych eksperymentów społecznych w dziejach ludzkości. Na pewno jest to jeden z najdoskonalszych przykładów w historii chrześcijaństwa, kiedy to od podstaw stworzono organizm społeczny całkowicie oparty na ideałach ewangelicznych. Przez okres trwania redukcji, dziesiątki tysięcy Indian żyło pokojowo pod kierunkiem garstki jezuitów. Pod tą dziwną nazwą – redukcje paragwajskie – kryje się ciekawy społeczny eksperyment trwający około 150 lat. Eksperyment, w którym główne role odegrali jezuici, Indianie oraz hiszpańscy i portugalscy kolonizatorzy z „Nowego Świata”. Redukcje to osady zakładane z inicjatywy jezuitów w kraju Guaranów, nad rzeką Paraną. Powstawały z błogosławieństwem władców Hiszpanii, szczególnie Filipa III, który w 1610 roku ogłosił, że paragwajskich Indian można nawracać jedynie słowem (a nie mieczem, jak to nagminnie wówczas robiono w koloniach). Osady wznoszono według podobnego planu, z centralnym placem, prostymi ulicami i zestawem instytucji (kościół, szkoła, cmentarz, przytułek dla wdów i ludzi chorych, dom dla przybyszów). Mieszkańcy tworzyli osobliwą komunę, uprawiali należącą do wspólnoty ziemię (i dzielili się sprawiedliwie plonami), trudnili się rzemiosłem, wyrabiali też bardziej skomplikowane rzeczy, np. zegary i instrumenty muzyczne. Pamiątką po tym trwającym półtora stulecia eksperymencie są kościoły – zrujnowane (np. wpisane na listę UNESCO pozostałości San Ignacio z pierwszej misji jezuickiej) czy odbudowane (jak te z Chiquitanii). Na liście zostały umieszczone przez UNESCO w 1993 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz