Myli się ten, kto sądzi, że Budapeszt to jedynie miasto źródeł termalnych. Niezwykłość tej stolicy polega na tym, że czeka w niej na nas ogromna liczba niespodzianek, których istnienia nawet byśmy nie podejrzewali. Jedną z nich stanowi budapeszteński podziemny świat, skrzętnie ukrywający swe piękno głęboko pod powierzchnią ziemi. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by uchylić rąbka tajemnicy oraz samemu poznać skarby, jakie kryją liczne w węgierskiej stolicy jaskinie. Budapeszteńskie jaskinie są pozostałością po dawnej aktywności wulkanicznej terenu, na którym położona jest stolica Węgier oraz efektem zachodzących przez setki tysięcy lat zjawisk krasowych, gdy woda deszczowa wsiąkająca w podłoże wypłukiwała mniej odporne na jej działanie warstwy skalne. Do najbardziej znanych naturalnych grot na obszarze Budapesztu należą: jaskinia w Górze Gellérta, labirynt pod Wzgórzem Zamkowym, jaskinia Pál-völgyi oraz Szemlő-hegy. Wszystkie z nich udostępnione są zwiedzającym. Labirynt pod Wzgórzem zamkowym jest bez wątpienia najbardziej znaną jaskinią w Budapeszcie oraz zarazem najchętniej oraz najczęściej odwiedzaną przez turystów. Pierwszy system podziemnych grot w tym rejonie powstał na skutek wypłukiwania warstw skalnych przez podziemny strumień. Pierwotni mieszkańcy Wzgórza szybko odkryli istniejące w nim pieczary, a na przestrzeni wielu setek lat zmienili ich układ na własny użytek oraz wydrążyli tak wiele nowych korytarzy, że dziś praktycznie niemożliwe jest odnalezienie fragmentów jaskiń nie noszących znaku ludzkiej interwencji. Skomplikowany układ wąskich przejść oraz szerszych salek wykorzystywany był jako piwnice oraz magazyny w okresie pokoju lub schrony dla ludności w okresie wojny. Pierwsze korytarze otwarto dla zwiedzających w latach trzydziestych XX wieku. W czasie wojny wydrążone w skale chodniki oraz sale służyły jako szpital wojskowy oraz dopiero kilka lat po zwycięstwie nad Niemcami armia na powrót przekazała je miastu. Wówczas z blisko 10km korytarzy wyodrębniono liczącą około 1,5km trasę zwiedzania oraz ponownie otwarto ją dla turystów. Jaskinia Pál-völgyi jest trzecią co do wielkości oraz prawdopodobnie najlepiej poznaną grotą na Węgrzech. Odkryto ją przypadkowo w 1904r. w czasie prowadzonych na terenie Budy prac budowlanych. Już wtedy speleolodzy zdawali sobie sprawę, że odnaleźli niezwykle piękną oraz obfitującą w rzadkie formacje skalne jaskinię, która na pewno stanie się ciekawym obiektem turystycznym. Ćwierć wieku później, gdy poznano już większość udostępnionych dziś do zwiedzania korytarzy oraz sporządzono dokładną mapę pieczary, zainstalowano w niej sztuczne oświetlenie, stwarzając dogodne warunki dla zwiedzających. Piękno jaskini mocno ucierpiało w czasie II wojny światowej. Okoliczna ludność wykorzystywała grotę jako naturalny schron w czasie nalotów, nie zważając na istniejące w niej formacje skalne oraz bezpowrotnie niszcząc wiele z najpiękniejszych stalagmitów oraz stalaktytów. Nawet ogłoszenie jaskini rezerwatem oraz obszarem chronionym w 1944r. nie wpłynęło na zachowanie mieszkańców Budapesztu oraz nie zahamowało procesu niszczenia groty. Dopiero koniec wojny położył temu kres. W latach 80-tych odkryto niespodziewanie wiele nowych korytarzy oraz dziś trasa wycieczek liczy nawet 7 km. Niezwykłą atrakcją tego miejsca są formacje skalne przypominające zwierzęta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz