179. Chorwacja

Wyspa Hvar to pod wieloma względami miejsce „naj". Przede wszystkim jest jedną z czterech największych wysp na Morzu Adriatyckim, poza tym jest najcieplejsza i najbardziej nasłoneczniona (słońce świeci tu przez 2724 godziny w roku). W dodatku zajmuje drugie miejsce wśród najdłuższych wysp na Adriatyku. Omawianą wyspę doskonale widać z wybrzeży Chorwacji, bowiem jest ona w większości pokryta górami, a najwyższe szczyty mają 626 m. n.p.m. (sv. Nikola) i 603 m. n.p.m. (Humac). Turyści uwielbiają odwiedzać Hvar również z innego powodu. Wyspa oferuje im bowiem rozmaite ukształtowanie nabrzeża. Południowe świetnie się nadaje dla wszystkich, którzy lubią podziwiać widoki, gdzie skały stykają się z bezkresnym morzem, natomiast północne jest znacznie łagodniejsze i porośnięte lasami. Wyspa jest także interesująca pod innym względem. Rośnie tam bowiem roślinność charakterystyczna dla klimatu śródziemnomorskiego. Porastają ją gaje oliwne, drzewa figowe, winnice, cyprysy, świerki, sosny, palmy, oleandry i kaktusy. Mnóstwo tu ziół, przy czym najpopularniejsza jest lawenda. Oprócz tego można spotkać rozmaryn, szałwię, rumianek, koperek, tymianek bądź miętę. Jeśli zaś chodzi o samą wyspę, to jej nazwa pochodzi o dawnej nazwy miejscowości Stari Grad, o której mówiono Faros, czyli latarnia morska. Przypuszcza się, że człowiek na wyspie Hvar pojawił się przynajmniej 3000 lat p.n.e. Z tego to bowiem okresu pochodzi jeden z najstarszych w Europie rysunków łodzi, który odkryto w tutejszej jaskini. Do IV stulecia p.n.e. wyspę zamieszkiwali Ilirowie, a później Grecy, którzy zbudowali tu niezależne miasto Pharos. Miało ono własną armię i monety. Następnie powstało tu autonomiczne osiedle greckie czyli Dimos. W końcu wyspa została zajęta przez Rzymian, którzy zasiedlili najbardziej atrakcyjne tereny; wówczas też powstały podwaliny pod współczesne osady. Przyczynili się do tego liczni patrycjusze, których posiadłości zachowały się aż do dnia dzisiejszego.