sobota, 3 lipca 2010

782. Grecja

Meteory (gr. Μετέωρα) to masyw skał z piaskowca w środkowej Grecji na północno-zachodnim krańcu równiny tesalijskiej w okolicy miasta Kalampaka. Skały osiągają wysokość do 540 m n.p.m. Na szczytach skał umiejscowiony jest zespół prawosławnych klasztorów (monastyrów). Początkowo wszelkie materiały potrzebne do budowy i życia mnichów wciągane były na linach, również odwiedzający mogli dostać się do monastyrów jedynie na linach. Obecnie część z monastyrów udostępniona jest dla zwiedzających i dla ich wygody zostały wybudowane schody i pomosty. Legenda głosi, że św. Atanazy, założyciel Wielkiego Meteora,  najstarszego monastyru, wzniósł się na szczyt na skrzydłach orła. Tak czy inaczej, założył on pierwszy klasztor w 1336 roku. Było to podczas wojen Bizancjum z Serbią i klasztory były dobrym, bo niedostępnym, schronieniem. Ukrywał się tu m.in. Jan Paleolog – następca tronu serbskiego. Okres świetności klasztory przeżywały za panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego. Od XVIII w. klasztory zaczęły podupadać (głównie na skutek kłótni opatów i erozji nieumiejętnie budowanych i konserwowanych budynków). W sumie wybudowano 24 klasztory (każdy na innej skale). Obecnie w największym z nich, w którym jeszcze sto lat temu przebywało stu dwudziestu mężczyzn, dzisiaj mieszka trzech zakonników. Współcześnie tylko sześć klasztorów jest zamieszkanych i toczy się w nich normalne życie monastyczne. Są to cztery klasztory męskie i dwa żeńskie.  Klasztor Przemienienia Pańskiego to męski klasztor stoi na najwyższej i najbardziej wysuniętej skale Meteorów, szczycie Szerokiej Skały, która od podnóża do szczytu liczy 250 m. Do klasztoru prowadzi 115 wykutych w skale schodów. Jest najstarszym, najwspanialszym i najważniejszym monastyrem Meteorów. Opatowi Wielkiego Meteoru od 1940 podlegają wszystkie pozostałe klasztory meteorskie. Tutaj przechowuje się najwięcej dokumentów i relikwii. Sam klasztor został założony około 1340 przez św. Atanazego. Jego uczniem, następcą i współzałożycielem monastyru był św. Joasaf – wcześniej król Jan Uresis-Paleologos. 


1 komentarz:

  1. Ciekawe jak długo oni wciągali ten materiał do budowy tego monastyru. Robi wrażenie!

    OdpowiedzUsuń