333. Tajlandia

Królewsto Sukhothai ( ราชอาณาจักรสุโขทัย ) było wczesnym królestwem obejmującym miasto Sukhothai i przyległe do niego obszary. Istniało od  1238 do 1438 roku. Ruiny starego miasta zostały wpisane na listę UNESCO. Cały obszar Sukhothai należał do prowincji Lavo, która natomiast była kontrolowana przez państwo Khmerów. Królestwo posiadało autonomię aż do roku 1180, kiedy to zostało najechane przez rdzenną ludność Lavo. W 1239 roku dwóch braci Po Khun Bangklanghao i Po Khun Phameung ( wysoce utytułowani syjamscy szlachcice ) wyzwolili Sukhothai z rąk Lavo. Bangklanghao stanął na czele Sukhothai jako Sri Inthraditaya i rozpoczął dynastię Phra Ruang, jednocześnie rozszerzając swoją władzę na przyległe miescowości. Pod władzą nowego króla państwo Tajów po raz pierwszy zyskało pozycję dominanta w regionie. Dominacja ta była jednak krótka. Po śmierci Ramkhamhaeng pozycja państwa załamała się. Tereny Królewstwa stopniowo malały pod wpływem najazdów księst przyległych. W tym czasie inne miasto rosło w siłę. Tym miastem była Ayutthaya. W roku 1378 król Thammaracha II musiał poddać się tej potędze. W 1378 roku armia Ayutthaya wkroczyła na teren Sukhothai i zajeła je. W 1424 roku między dwoma braćmi z rodziny królewskiej rozpętała sie wojna  o tron Sukhothai, która tylko bardziej podzieliła już i tak nieautonomiczne państwo. W tym samym czasie Borommaracha II - władca Ayutthaya pojął za żonę ich siostrę i spłodził z nią syna - Księcia Ramesuan. Po śmierci krewnych i ojca, Ramesuan stał się władcą Sukhothai a także został koronowany na króla Ayutthaya w 1448 roku. Był to moment unii personalnej między Królestwem Sukhothai i Królestwem Ayutthaya.