Żadne z włoskich miast nie fascynuje tak jak Rzym. Zagęszczenie pamiątek minionych czasów jest zdumiewające. Nawet po miesiącu spędzonym w Rzymie odnosi się wrażenie, że zaledwie dotknęło się jego bogactwa. Niegdyś było to centrum wielkiego imperium, potem siedziba papieży, którzy silną ręką sprawowali stąd władzę nad swoimi posiadłościami. Dzisiaj też miejsce to różni się od reszty Włoch, jako ośrodek zbiurokratyzowanego i rozbudowanego aparatu władzy, utrzymywanego z pieniędzy wszystkich obywateli. O początkach Rzymu opowiada legenda. Rea Sylwia, córka króla Numitora urodziła dwóch synów. Amuliusz, który odebrał władzę Numitorowi, w obawie przed utratą tronu kazał wrzucić chłopców do Tybru. Wody wyniosły bliźnięta na brzeg, wykarmiła je wilczyca, następnie przygarnął ich pasterz i nadał im imiona Romulus i Remus. Bracia zostali przywódcami niewielkiej społeczności i założyli miasto na Wzgórzu Palatyńskim. Wkrótce między nimi doszło do konfliktu - Romulus zabił Remusa i w 753 r. p.n.e. został pierwszym władcą miasta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz