903. U.S.A.

Zatoka San Francisco została odkryta w 1769 roku. Ze względu na zagrożenie północnych kresów posiadłości hiszpańskich w Ameryce przez rosyjskich żeglarzy i kupców z Alaski zbudowano tu wiele misji franciszkańskich i fortów wojskowych, wyznaczających zasięg wpływów Hiszpanii. W 1776 franciszkanie hiszpańscy założyli misję pod nazwą Yerba Buena i Dolores (w dzisiejszym centrum San Francisco) oraz Santa Clara de Asis u południowego krańca zatoki (obecnie San Jose), a także forty wojskowe Presidio i Castillo de San Joaquin. Przybycie w 1775 roku do zatoki flotylli hiszpańskiej z franciszkanami na pokładzie doprowadziło do założenia rok później miasta San Francisco i zapoczątkowało jego rozwój jako najważniejszego portu na północno-wschodnim wybrzeżu Oceanu Spokojnego. Zatoka nosiła miano Francisa Drake'a, sławnego żeglarza i korsarza czasów królowej Elżbiety, który tu przebywał (1579) uważany przez Indian za boga, obdarzony koroną z piór i zielem zwanym tobak. W 1821 roku San Francisco wraz z całą Kalifornią weszło w skład niepodległego Meksyku, a po wojnie amerykańsko-meksykańskiej w 1848 roku do Stanów Zjednoczonych. Przełomową datą w dziejach miasta stanowi 18 kwietnia 1906 roku, kiedy to trwające niespełna minutę silne trzęsienie ziemi oraz szalejące przez 3 dni pożary zniszczyły doszczętnie San Francisco i spowodowały śmierć 3000 ludzi, 225 tys. zostało rannych. Skutki zniszczeń usunięto bardzo szybko i w ciągu 9 lat miasto odbudowano w nowym układzie urbanistycznym. Nawiedzające miasto trzęsienia ziemi związane są z przecinającym miasto uskokiem San Andreas.