1045. U.S.A.

Kīlauea to czynny wulkan leżący w archipelagu Hawajów. Hawajczycy używają nazwy Kīlauea wyłącznie na określenie szczytowego krateru, jednak wulkanolodzy stosują ją na określenie całego wulkanu. Wulkan wznosi się na wysokość 1247 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 1,430 km2, co stanowi 13.7% powierzchni wyspy. W głównym kraterze znajduje się jezioro lawowe Halemaʻumaʻu. Ostatnia erupcja wulkanu rozpoczęła się 3 stycznia 1983 roku i trwa do teraz. Obecnie z krateru Puʻu ʻŌʻō unosi się dym i wypływa lawa, zaś w kraterze Halemaʻumaʻu ma miejsce aktywność i ruchy lawy. Pierwsza erupcja nastąpiła około 300 000 - 600 000 lat temu, jednak za względu na ciągłą aktywność i przykrywanie przez wypływającą lawę powierzchni góry, najstarsze znalezione skały mają około 23 000 lat. Według tradycyjnych hawajskich wierzeń Kīlauea jest siedzibą bogini Pele. Wiele hawajskich pieśni oraz ustna tradycja mówi o wybuchach wulkanu spowodowanych złością Pele. Halemaʻumaʻu po hawajsku oznacza dom paproci. Wg legendy nazwa ta wzięła się od odrzuconego zalotnika Pele - Kamapuaʻa, który zbudował z paproci dom nad kraterem, by zapobiec ucieczce Pele i erupcjom wulkanu, co jednak nie przyniosło rezultatu.