Głównym zabytkiem Massandry jest pałac carski. Początki założenia parkowo-pałacowego sięgają 1783 roku, gdy córka polskiego magnata, Lwa Potockiego, na zakupionym przez siebie terenie zbudowała rezydencję i park o powierzchni 80 ha. W latach 30. XIX wieku majątek ten przejął Michaił Woroncow. Jego syn w 1881 roku rozpoczął gruntowną przebudowę pałacu, który został silnie uszkodzony przez burzę. Śmierć właściciela wstrzymała roboty i doprowadziła do sprzedania majątku w 1892 roku carowi Rosji, Aleksandrowi III. Na jego polecenie architekt Mesmacher dokończył przebudowę pałacu w stylu neobarokowym, zachowując przy tym znaczną część neorenesansowego projektu Boucharda. W 1902 roku budowlę zakończono. Nowy car Mikołaj II Romanow preferował jednak pałac w Liwadii, więc pałac massandryjski używany był tylko okazjonalnie w czasie polowań czy wycieczek. Nigdy też car w nim nie nocował. Znaczna część projektów Mesmachera dotyczących wyposażenia wnętrz nie została zrealizowana. Po rewolucji bolszewickiej i ostatecznym upadku władzy białych pałac upaństwowiono. W latach 1929–1941 w pałacu mieściło się sanatorium dla gruźlików, a następnie wykorzystywano go aż do 1991 roku jako rezydencję wypoczynkową dla dostojników komunistycznych ZSRR. Od 1992 roku w pałacu działa muzeum prezentujące wnętrza i umeblowanie pałacowe. Wokół pałacu znajduje się niewielki zabytkowy park z dwoma wielkimi sekwojami o wysokości 47 m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz