522. Grecja

Akropol ateński (gr. akropolis - górne miasto - Ακρόπολη Αθηνών ) to położone w Atenach wapienne wzgórze o wysokości względnej 95 m. Był on ufortyfikowanym wzgórzem, na którym już w czasach mykeńskich zbudowano cytadelę. W okresie późniejszym Akropol stał się miejscem kultu. Świątynie zbudowane w okresie archaicznym zostały zniszczone podczas wojen perskich. Podczas odbudowy zainicjowanej przez Peryklesa powstał tu kompleks świątyń: Partenon, Erechtejon, Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia i Propyleje. Zniszczone rzeźby, elementy starszych budowli zostały użyte przy poszerzaniu tarasu w kierunku południowym (odnaleziono je podczas prac archeologicznych rozpoczętych w latach siedemdziesiątych XVIII wieku, w tzw. "gruzowisku perskim"). Partenon to światynia zbudowana z inicjatywy wielkiego Peryklesa w latach 447 p.n.e.-432 p.n.e., na cześć bogini Ateny (Atena Partenos), patronki miasta. Został zaprojektowany w porządku doryckim. Dzieła rzeźbiarskie zaprojektował Fidiasz, uważany za najwybitniejszego rzeźbiarza starożytnej Grecji. Wewnątrz świątyni stał gigantyczny posąg Ateny ze złota i kości słoniowej, najprawdopodobniej wyrzeźbiony osobiście przez Fidiasza. Erechtejon - świątynia w porządku jońskim zbudowana na cześć bohatera Erechteusza, poświęcona Posejdonowi i Atenie. Apteros (Nike bezskrzydła) to wybudowana w latach 450 p.n.e.-421 p.n.e. świątynia Ateny w stylu jońskim, typ świątyni- amfiprostylos (dwustronna kolumnada) czterosłupowy. Propyleje (Propyleie) natomiast to budowla wejściowa.