674. Estonia

Tallinn to stolica Estonii i port nad Morzem Bałtyckim. Tallinn był silnym ośrodkiem gospodarczym już w X wieku. W 1219 roku król duński Waldemar II Zwycięski, odbywający wyprawę krzyżową przeciw pogańskim Estom zdobył miasto. W językach fińskim i estońskim nazwa Tallinn tłumaczy się na "miasto duńskie" (taani linn). W 1227 roku Duńczycy – po klęsce pod Bornhøved – utracili miasto na korzyść zakonu kawalerów mieczowych. Trzy lata później miasto – jako Rewal – ponownie uzyskało prawa miejskie. Duńczycy, którzy ponownie zawładnęli w 1236 roku miastem, potwierdzili lokację na prawie lubeckim w roku 1248. Rozpoczęli oni w 1265 roku budowę największych w tej części swoich ziem fortyfikacji, z murami liczącymi 2,5 km długości (jednymi z najdłuższych w średniowiecznej Europie), do 16 m wysokości, z 45 basztami. Po dwudziestu latach, w 1285 Rewal stał się członkiem Hanzy. W 1346 roku Estonia wraz z Rewalem została wykupiona przez zakon krzyżacki. Pod koniec XVI wieku, w rezultacie zmagań czterech mocarstw w wojnach o Inflanty – Polski, Rosji, Danii i Szwecji – Tallinn wraz z północną częścią dzisiejszej Estonii przypadł tej ostatniej. Dopiero w trakcie III wojny północnej, w 1710 roku, car Piotr I na czele zwycięskiego pochodu armii rosyjskiej zajął Estonię. Od tej pory nazwa miasta – Rewal – nabrała rosyjskiego brzmienia i przekształciła się w Rewel. Rewel pozostał w rękach Rosji aż do 1918 roku, gdy po ogłoszeniu niepodległości Republiki Estońskiej stolica oficjalnie zyskała nazwę Tallinn. W trakcie II wojny światowej miasto szczęśliwie uniknęło poważnych zniszczeń.