Gunung Merapi - Góra Ognia - to czynny wulkan w środkowej części Jawy w Indonezji; zaliczany do stratowulkanów. Leży w bardzo gęsto zaludnionej okolicy, w pobliżu dużego miasta Yogyakarta. Wioski położone są do wysokości 1700 m n.p.m. Szacuje się, że ten jeden z najbardziej aktywnych wulkanów w Indonezji wyemitował największą ilość materiału piroklastycznego ze wszystkich wulkanów na świecie. Dym wydobywający się z wulkanu widoczny jest przez około 300 dni w roku. Pierwsza zanotowana erupcja miała miejsce w 1548 r. (istnieją dowody erupcji z ok. 7630 roku p.n.e.; prawdopodobnie również w 1006 roku, kiedy to skutki wybuchu miały spowodować załamanie gospodarcze i upadek hinduistycznego Królestwa Mataram), a popioły wulkaniczne pokryły centralną część Jawy. Od 1548 roku zanotowano około 60 większych erupcji, mniejsze następują co 2-3 lata. Częste lawiny piroklastyczne pociągające za sobą dziesiątki ofiar śmiertelnych. Gorące gazy z wielkiej erupcji 22 listopada 1994 r. zabiły 27 ludzi, głównie w miejscowości Muntilan, położonej na zachód od wulkanu. Ciągle stanowi duże zagrożenie, intensywnie monitorowany. Ostatnia erupcja rozpoczęła się w ostatnich dniach października 2010 roku. W przeciągu kilku dni śmierć poniosło ponad 100 osób a ponad 100 tys. zostało ewakuowanych. Z dnia na dzień erupcja stawała się silniejsza. W chwili obecnej wulkan ciągle wyrzuca z siebie popioły i materiał piroklastyczny na wysokość 7 km, które następnie opadają na obszarze ponad 150 km2 wokół wulkanu. Prawdopodobnie aktywność tego wulkanu spowodowała obudzenie się innego wulkanu Indonezji Anak Krakatau (Dziecko Krakatau) czyli stożka który powstał po zapadnięciu się kaldery wulkanu Krakatau w wyniku erupcji z roku 1883 roku - najtragiczniejszej we współczesnych dziejach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz